وقتی که مک با مینی گان جنگل رو هموار کرد!!!! (نگاهی به فیلم غارتگر)

[FFKIA]

با سلام خدمت کاربران گرامی سینماسنتر

شاید خیلی از شما عزیزان اون روزگاری رو که الان میخوام خدمتتون بگم را خاطرتون نیاد.
وقتی که دوران فیلم و ویدئو در حال عبور از دوره بتاماکس و تی سون به دوره VHS بود.
خاطرم هست که جامعه ما در اون دوران تازه داشت دوران بعد از جنگ رو تجربه میکرد و جوامع غربی هم همچنان در حال چنگ و دندان نشون دادن بودند.
برخی مواقع فکر میکنم که در پشت پرده یک فیلم چقدر میتونه تبلیغات سیاسی وجود داشته باشه. در آن روزها فیلمهایی که میشد به کرات دید یک سری فیلمهای رمبو بود و یک سری هم فیلمهای آرنولد شوارتزنگر مانند کوماندو و یا غارتگر .... و اما غارتگر ...

روزی که این فیلم به دست ما رسید یکسال قبل از جنگ اول خلیج فارس بود. فیلمها به سختی پیدا میشد و فیلمهائی نظیر کوماندو و غارتگر از معدود فیلمهای بدون مورد و مشکلی بود که میتوانستیم از بازار پیدا کنیم.
اما گاهی در همین فیلمهای بی مورد و مشکل چیزهایی میدیدیم که با این که مشکل اخلاقی نداشتند اما میتوانستند تاثیر وسیع تبلیغاتی و روانی روی بیننده بگذارند.

امروزه این صحنه ها دیگر تاثیر گذشته را ندارند. زیرا هم فیلم هلی رنگ به رنگ در بازار زیاد است و هم آنقدر جلوه های بصری زیاد شده که دیگر به سختی میتوان چیزی را در فیلمها دید و به اصل واقعیت داشتن آن ها شک نکرد.
اما در آن روزگار جلوه های بصری و فیلمها برای ما واقعا عجیب بودند و همه اتفاقات آنها به راحتی بر روی ذهن ما تاثیر میگذاشت.
داستان فیلم غارتگر ساخته جان مک تیرنان به موضوعی میپرداخت که گرچه در ابتدا به نظر میرسید که یک باز قرار است به قهرمان پروری آن هم از نوع آمریکائی اش بپردازد, اما در واقع صورت ماجرا این بار تغییر کرده بود و بیننده باید در این فیلم جدالی را میدید که میان یک گروه ویژه آمریکائی و یک نیروی ماورا زمینی در جریان بود.
با این که به نظر میرسید که داستان همان موضوع قهرمان پروری است اما حقیقت امر این بود که تاثیر فیلم چیزی بیشتر از قهرمان پروری ساده بود.

غارتگر یکی از فیلمهای خوب آن دوران بود, فیلمی که شاید افراد هم نسل بنده بارها و بارها به دیدنش نشسته باشند. هنوز هم که بعد از سالها به دیدن این فیلم مینشینم نمیتوانم از تماشای آن تا به آخر خودداری کنم و وقتی به خودم می آیم که فیلم به پایان رسیده است و من برای چند دهمین بار آنرا تا به آخر دیده ام.
اما دید من با آن دوران تفاوت عمیقی کرده است. اگر آن زمان تحت تاثیر یک نیروی خاص در فیلم قرار میگرفتیم و یا تحت تاثیر یک تفکر که پشت پرده فیلم بود, اکنون سعی میکنم که با درک صحیح تر از آن تفکر ویژه به دیدن زیبائی های فیلم بنشینم و از آن لذت ببرم.

اما موضوعی که میخواستم در مورد فیلم به آن اشاره کنم یک صحنه بخصوص از فیلم است.
در دقیقه 47 فیلم در یکی از استثنائی ترین سکانسهای سینمائی, یکی از قهرمانان فیلم (بلین) به دست غارتگر Predator کشته میشود. دوست نزدیک او مک شروع به تیراندازی به سمتی میکند که غارتگر به آن سو گریخته است.
مک از ثانیه 28 از دقیقه 47 فیلم و ابتدا با اسلحه خود که یک اسکارت به نظر میرسد تیر اندازی را آغاز میکند و بلافاصله با پایان گلوله اش اسکارت را به زمین می اندازد و مینی گان عظیم بلین را که روز زمین افتاده بر میدارد و همزمان با او داچ و بقیه گروه هم از راه میرسند و با او شروع به تیر اندازی میکنند.
انواع اسلحه هایی که در اختیار یک جوخه قرار دارد در این تیر اندازی به کار گرفته میشود و تیر اندازی تا ثانیه 31 از دقیقه 48 فیلم ادامه میابد.

زمان ثبت شده تیراندازی به یک سوی جنگل تقریبا یک دقیقه است. اما حجم آتشی که این گروه بر روی آن بخش جنگل در عرض یک دقیقه ایجاد میکند به حدی است که با پایان آتش بار یک سوی جنگل کاملا هموار میشود و اثری از درختان انبوه منطقه ای پردرختی که احتمالا در آمریکای جنوبی واقع شده است دیده نمیشود.

حال برای درک بهتر مطلب لازم است که خودتان را جای یک جوان یا دانش آموز جهان سومی بگذاریم که در حال تماشای این فیلم است و قرار است بفهمد که اگر قرار شد روزی با آمریکائی ها بجنگد با چه نوع افرادی طرف است!!
این صحنه یک دقیقه ای کاملا گویای این است که یک جوخه آمریکائی از چه توانمندی هائی برخوردار است و چه تسلیحاتی جزو سلاحهای سازمانی آن محسوب میشود. شکی نیست که در این صحنه هم اغراق گوئی کم نیست. اما این بار این اغراق گوئی در جهت تبلیغات تسلیحاتی است و نه قهرمان پروری.
یکی از سلاحهایی که معمولا روی بالگردهای دیده میشد و بعد از این ما به کرات در دست افرادی چون آرنولد هم دیدیم همان اسلحه مخوف "مینی گان" بود. اسلحه ای با نواخت 410 تیر در دقیقه. سلاح مرگباری که به علت نواخت بالای آن نمیتوان آنرا همراه افراد کرد. چرا که جعبه تیر آن بیشتر از 2000 تیر را نمیتواند در خود جای بدهد که این 2000 تیر تنها خوراک 5 دقیقه این اسلحه خوفناک است.

در غارتگر برای اولین با نمایش کاملی از این سلاح مرگبار دیده شد و یکی از اهداف تبلیغاتی این فیلم هم همین نشان دادن توانمندی های سلاحهای جدید و انفرادی و تیمی بود.
با این که غارتگر تنها یک فیلم بود, اما تاثیر آن همچنان بر بیننده تا مدتها باقی میماند و آن صحنه یک دقیقه ای همیشه در ذهن من حک شد.

پایان فیلم با مرگ همه گروه و تنها با بازماندن داچ (آرنولد) همراه است و داچ هم به شدت مجروح و در هم شکسته, اما باز هم همان الگوی همیشگی خلق میشود.
قهرمان آمریکائی همچنان پیروز است. حتی اگر با بیگانه ها و هیولاهای ناشناخته جدال کند.

با این حال من فیلمی نظیر غارتگر را به خیلی از ساخته های امروزه ترجیح میدهم و حس میکنم که این نوع فیلمها با بیننده خیلی رو راست تر بود تا ساخته هایی با خط سیر گیج کننده تر و تبلیغاتی تر مانند اره ماهی و یا شوتر ....

امیدوارم که حوصله دوستان را سر نبرده باشم.
ارادتمند ....فرخ

[تبلیغات سینماسنتر]

دوربین مداربسته , نظارت تصویری , حفاظت پیرامونی , اعلام و اطفاء حریق , شبکه و زیرساخت ,  دیتاسنتر , یو پی اس , برق بدون وقفه , هوشمند سازی ساختمان , دوربین مدار بسته

[Anti Trust]

اااااااه خدای من....دست گلت درد نکنه اقا فرخ.....چه فیلمی گذاشتی اینجا....دمت گرم.....
منو کجاها بردی تو......الان که بیاد میارم این فیلمو اولین بار خونه داییم دیدم.....دایم عشقه فیلم بود منم از اون به ارث بردم عشق فیلمو.....بعد یادمه داشتیم میرفتیم سفر اوتوبوس مسافری این فیلمو گذاشته بود من 9 سالم بود 10 سالم بود اینا همه تو اتوبوس میدیدن دهنشون باز بود......این فیلم خدا بود واسه اون زمان....پر از هیجان و اکشن.....مرسی واقعا اقا فرخ

[تبلیغات سینماسنتر]

دوربین مداربسته , نظارت تصویری , حفاظت پیرامونی , اعلام و اطفاء حریق , شبکه و زیرساخت ,  دیتاسنتر , یو پی اس , برق بدون وقفه , هوشمند سازی ساختمان , دوربین مدار بسته

[RASHNO]

متاسفانه من غارتگر رو ندیدم.
اصولا من فیلمهای خشن که توش پر ازخونریزی باشه رو دوست نداشتم. ضمن اینکه فیلمهای هندی هم که مرتب دنیال هم میدویدن و برای هم اهنگهای طولانی میخوندن خیلی دوست نداشتم، غیر از چند تا از فیلمهای امیرخان. من عاشق کارهای کلاسیک و فیلمهایی بودم که اقتباس از کارهای ادبی بزرگ بود و شاید به این دلیل که خودم عاشق ادبیات هستم سینما رو با ادبیات میپسندیدم. یادمه اولین بار که ویدئو خریدم که vhs تازه وارد بازار شده بود اما اونم برای تماشای شوهای تلویزیونی، کارتون برای بچه هام و البته فیلمهای عروسی فک و فامیل. ضمن اینکه چون خوره تلویزیون بودم وقتی خونه نبودیم یا مسافرت بودیم به ویدئوم برنامه میدادم و فیلمهایی که از تی وی پخش میشد رو lp ضبط میکردم روی نوار و وقتی برمیگشتم تماشا میکردم. اما چند تا فیلم مورد علاقه ام بود که از دیدنشون سیر نمیشدم. یکی سری ترمیناتور ارنولد بود و دیگه روبو کاپ. با اینکه خشن بود اما فلسفه فیلم که آینده انسانی رو نشون میداد که اسیر دست ماشینی میشه که خودش ساخته برام جالب بود. ضمن اینکه ارنولد رو خیلی دوست داشتم.
ممنون فرخ جان با این تاپیک رفتم به دنیای جوونیام

[Tombless]

(داشتم تو اينترنت دنبال Predator2 ‌نسخه دوبله ميگشتم كه اين مقاله رو ديدم. اين اولين مقاله فارسي درباره اين فيلم هستش !)
لذت بردم از خوندن اين مقاله.
ميخوام خيلي خيلي كوتاه داستان خودم و غارتگر رو تعريف كنم:
7 سالم بود براي اولين بار اين فيلمو رو VHS ديدم. تا 8 سالگي روزي يه بار تماشاش ميكردم.
تمام اسباب بازيهاي دوران كودكيم، كلكسيوني از انواع و اقسام تفنگهاي مختلف بود.
چندين سال بعد نسخه DVD اوجينالش رو از eBay خريداري كردم.
زيرنويس فيلم رو يكبار از متن انگليسي و يك بار از روي دوبله فيلم ترجمه كردم.
انواع و اقسام Edition هاي نسخه هاي HD فيلم رو دانلود كردم.
صداي دوبله فيلم رو روي نسخه HD مونتاژ كردم.
و هنوز ماهي يك دفعه اين فيلم رو ميبينم.

چند سال پيش چند خط تحليل معمولي يا بهتر بگم نامه قدرداني از اين فيلم نوشتم و براي بخش فرهنگ روزنامه جام جم فرستادم كه جوابي دريافت نكردم.
ولي الان فك كنم زمان مناسبيه كه اونو تو اين سايت تاپيك كنم.

[BLACK LION]

غارتگر!
واقعا در توصیفش عاجزم وقتی صحنه گلوله بارون دقیقه 47 اغاز شد من محوش شدم. مینی گانه اون سکانس برای من تبدیل شد به یک سلاح طلایی هنوزم از یاد نبردمش . وقتی صحبت از جنگ با امریکا و اینا میشه و بعضی افراد کور کورانه میگویند ما از پس امریکا بر میاییم من خندم میگیره چون بعد از دیدن فیلم غارتگر فهمیدم یک جوخه امریکایی چه قدرتی داره . حتی در مقابل یک بیگانه. حالا همین جوخه رو ضرب در 2000میکنیم و بهشون جنگنده . تانک و ... میدیم . تماشا میکنیم نه تنها یک جنگل بلکه یک کشورو میتونن هموار کنن .
هوس کردم دوباره فیلمو نگاه کنم:-

[MiSS SAYTA]

بسیار بسیار خوندنی و جالبِ توجه!
اتفاقی از این تاپیک سردرآوردم، اونهم با توجه به اینکه یک هفته پیش در مورد همین فیلم صحبت می‌کردیم...

زمان ثبت شده تیراندازی به یک سوی جنگل تقریبا یک دقیقه است. اما حجم آتشی که این گروه بر روی آن بخش جنگل در عرض یک دقیقه ایجاد میکند به حدی است که با پایان آتش بار یک سوی جنگل کاملا هموار میشود و اثری از درختان انبوه منطقه ای پردرختی که احتمالا در آمریکای جنوبی واقع شده است دیده نمیشود.

سکانس جذابِ فیلم، سکانسی سرشار از هیجان. هیجان این سکانس در حدیه که آدم خودشو جای کاراکتر می‌ذاره با اون اسلحه مهیب و شاید جالب
اوجِ عصبانیت بازیگر رو به سادگی و با یک سکانس تیراندازی به تصویر کشیدند، این نکته مهمی بود برام!
لازم نیست واسه نشون دادنِ چنین صحنه‌ای سکانسی پیچیده ایجاد بشه

حال برای درک بهتر مطلب لازم است که خودتان را جای یک جوان یا دانش آموز جهان سومی بگذاریم که در حال تماشای این فیلم است و قرار است بفهمد که اگر قرار شد روزی با آمریکائی ها بجنگد با چه نوع افرادی طرف است!!

بسیار بسیار موافقم با این جمله! تبلیغاتِ هوشمندانه در فیلمی که مسلمن طرفدارِ زیادی خواهد داشت... واسه انتقال یه سری مفاهیم لازم به صراحت و شفافیت کلام نیست، همین تصویرسازی‌ها بهترین راهِ حل خواهند بود حتی با گذشت این همه سال!

ممنونم خیلی

[M0H3N69]

سلام
میبینم که تووی همه ی خونواده ها دایی فیلم باز داریم
دایی منم فیلم باز بود و یک سری فیلم vhs اکشن هم داشت. نمیدونم چرا هیچوقت نمیشد فیلمهای معروف مثل پدرخوانده یا صورت زخمی رو روی vhs پیدا کرد فقط اکشن های آبکی فراوان بود. سرباز جهانی ژان کلود وندام , رامبوی استالونه , غارتگر آرنولد
یادمه من 5 یا 6 سالم بود که فیلم غارتگر را دیدم. فیلم زبان اصلی بود و زیرنویس هم نداشت بعضی اوقات از داییم میپرسیدم الان داره چی میگه و اون هم یه چیزی واسم سنبل میکرد ولی الان اگه زیرنویسش را داشته باشید میبینید که نصف دیالوگها فحش و بد و بیراهه
اون زمان حتی نمیدونستیم اسم فیلم غارتگر ما بهش میگفتیم هفت کاماندو..

واقعا ممنونم از نویسنده ی این مقاله ی مختصر و مفید کلی خاطره هامو زنده کردید و البته این مقالتون توی نت پارسی تکه چون حتی ویکی پدیای فارسی هم خیلی در مورد این فیلم ننوشته...
یکی از دوستان گفت ژان کلود ون دام نقش غارتگر را بازی کرده که حرفشون اشتباهه, کوین پیتر هال نقش غارتگر را بازی کرده بود.

[Wolverine]

مقاله خیلی خوبی بود، با بسیاری از حرفهاتون مخصوصاً در مورد انتقال مفاهیم از چنین راه و روشهایی که در فیلمها انجام میشه موافقم.
از همه اینها گذشته غارتگر رو هنوز هم یکی از اکشن های خوبی می دونم که تولید شده و حتی یکی از فیلمهای خوب آرنولد قبل از اینکه رو به سقوط بره.
با این مقاله من رو به هوس انداختی که برم دوباره بشینم و این فیلم رو ببینم.

جداً این چه صیغه ایه که تو همه خانواده ها یک دائی فیلم باز پیدا میشه؟ واسه من که عمو و بابام هم فوق العاده طرفدار فیلمن

[johannes]

سلام.دوست گرامی بازیگر نقش غارتگر ژان کلود وان دام نبوده بلکه کوین پیتر هال بوده

[LuCiFer]

نكته ي بسيار جالبي در متن تحليل اشاره شد "اگر قرار باشه يه روزي جهان سوم با آمريكا بجنگد بداند كه با چه كسي طرف است"

آرنولد با اينكه ريشه ي غير آمريكايي داره(اصالتا اتريشي هست و ملقب به بلوط اتريشي) اما نماد قدرت آمريكا تو فيلمهاي دهه ي ٨٠ و ٩٠ ميلاديه(غارتگر ، ترميناتور ،...)
اين بازيگر/بدنساز بازنشسته بعد از اينكه در سال ٨٠ ميلادي ششمين قهرماني مسترالمپياي خودشو كسب كرد اعلام بازنشستگي كرد و راهي هالييود شد ، جايي كه با توجه به ويژگي هاي فيزيكي و قد بلندي كه داشت براش يه بستر فوق العاده بود براي معروف شدن و الحق كه "هاليوودي ها" خيلي خوب ازش استفاده كردن و خيلي ريز جوري بهش پر داختن كه شد نماد استواري و قدرت ايالات متحده

در ادامه روند طوري پيشرفت كرد كه آمريكايي ها خواستن نشون بدن علاوه بر قدرتمند بودن فكر و ذكرشون حقوق بشره و با ساخت يه سري اثر مقوايي سرپوشي گذاشتن رو جنايت هاي فاجعه بارشون در ارتباط با جنگ هايي كه در خاورميانه رقم زدن و هزاران زن و كودك بي گناه رو كشتن

تو سال هاي جديد هم كه روند طوري پيشرفته كه آمريكايي ها از كهكشان هم دفاع ميكنن پا از خاورميانه و اروپا و افريقا فرا تر رفته

پ.ن:جالبه مايكل مور كه از طرفداراي سفت و سخت حق و حقوق مردم خيلي كاراش تو چشم نيست(بواسطه ي تبليغات) اونهم جايي كه ادعاي دموكراسيشون همه جارو پر كرده
اما وقتي كارگرداني يه اثر درپيت سياسي ميسازه كه ميخواد نشون بده حمله ي امريكا به عراق بي خود نبوده اسمش ميره تو نانزدهاي دريافت اسكار

[FFKIA]

نكته ي بسيار جالبي در متن تحليل اشاره شد "اگر قرار باشه يه روزي جهان سوم با آمريكا بجنگد بداند كه با چه كسي طرف است"

آرنولد با اينكه ريشه ي غير آمريكايي داره(اصالتا اتريشي هست و ملقب به بلوط اتريشي) اما نماد قدرت آمريكا تو فيلمهاي دهه ي ٨٠ و ٩٠ ميلاديه(غارتگر ، ترميناتور ،...)
اين بازيگر/بدنساز بازنشسته بعد از اينكه در سال ٨٠ ميلادي ششمين قهرماني مسترالمپياي خودشو كسب كرد اعلام بازنشستگي كرد و راهي هالييود شد ، جايي كه با توجه به ويژگي هاي فيزيكي و قد بلندي كه داشت براش يه بستر فوق العاده بود براي معروف شدن و الحق كه "هاليوودي ها" خيلي خوب ازش استفاده كردن و خيلي ريز جوري بهش پر داختن كه شد نماد استواري و قدرت ايالات متحده

در ادامه روند طوري پيشرفت كرد كه آمريكايي ها خواستن نشون بدن علاوه بر قدرتمند بودن فكر و ذكرشون حقوق بشره و با ساخت يه سري اثر مقوايي سرپوشي گذاشتن رو جنايت هاي فاجعه بارشون در ارتباط با جنگ هايي كه در خاورميانه رقم زدن و هزاران زن و كودك بي گناه رو كشتن

تو سال هاي جديد هم كه روند طوري پيشرفته كه آمريكايي ها از كهكشان هم دفاع ميكنن پا از خاورميانه و اروپا و افريقا فرا تر رفته

پ.ن:جالبه مايكل مور كه از طرفداراي سفت و سخت حق و حقوق مردم خيلي كاراش تو چشم نيست(بواسطه ي تبليغات) اونهم جايي كه ادعاي دموكراسيشون همه جارو پر كرده
اما وقتي كارگرداني يه اثر درپيت سياسي ميسازه كه ميخواد نشون بده حمله ي امريكا به عراق بي خود نبوده اسمش ميره تو نانزدهاي دريافت اسكار

بله متاسفانه کاملا ماجرا به همین شکل است که گفتین، گاهی این نوع از رویکرد در سینمای هالیوود آنقدر یکسویه نگر و وابسته است که بیننده ای را که تا حدی با این فضاها آشناست را به خنده می اندازد و گاهی هم تهوع آور میشود.
در سالهای اخیر ساخت آثاری که به طور مشخص تلاش در وارونه جلوه دادن حقایق دارند فراوان شده و جالبتر آنکه با تغییر حاکمیت در آمریکا این وارونه سازی بار دیگر هم وارونه در وارونه میشوند.
در طی هشت سال ریاست باراک اوباما شاهد جایزه گرفتن انواع و اقسام فیلمهای ضد نژاد پرستی بودیم که برخی از آنها در واقع هجویه ای بیش نبودند و اکنون با گردشی بزرگ کلا بساط این گونه آثار جمع میشود و ناگهان فضای ذهنی منتقدین و داوران سینمای آمریکا به فیلمی چون "شکل اب" نزدیک میشود!
ماجرای عجیبی است!