Mwr.39- ارزشگذاری فیلـــم: پیشتازان فضا به سوی تاریکی (2013)

[Ali]

	پیشتازان فضا به سوی تاریکی (Star Trek Into Darkness)
	اطلاعات فیلم
	کارگردان: جی. جی. آبرامز نویسنده: روبرتو ارچی - الکس کرتزمن - دیمون لیندولف طراح تولید: اسکات چمبلس موسيقي: مایکل جیاچینو تدوین: ماریان برندون - ماری جو مارکی تهیه کننده: جی. جی. آبرامز - بریان بورک - الکس کرتزمن - یمون لیندولف - روبرتو ارچی
	بازیگران
	کریس پاین: کرک زاخاری کوینتو: اسپاک زو سالدانا: اوهارا بندیکت کامبربچ: خان کارل اوربان: بونز
	خلاصه داستان
	در مأموریتی فرازمینی کاپیتان جیمز با تخلف از پروتکل ها، جان اسپاک را از مرگی حتمی نجات میدهد. پس از بازگشت به زمین کاپیتان جیمز به علت تخلف از قانون تقلیل درجه پیدا می کند. با ایجاد نا امنی و انفجار و ورود شخصی مرموز به نام خان و تحدید امنیت سیاره، کاپیتان جیمز و کادر اینترپرایز وارد مأموریتی جدید و فرازمینی می شوند...
	يادداشت منتقدان
	سهیل امیدوار(DarkAngel)
	من قسمتهای قبل این سری از فیلمهارو ندیدم برای همین پیش زمینه خاصی ندارم. شروع فیلم به نظر کنایه‌ای به نظریه‌ای بود که میگن ناشاناسان فضایی اومدن به زمین و تغییراتی در فرهنگ و شیوه زندگی مردم ایجاد کردند و یهویی هم غیب شدن و رفتند و من فکر کردم میخوان در همین زمینه فیلم رو ادامه بدن ولی پس از مدتی معلوم شد این بیشتر افتتاحیه فیلم بوده و بیشترم جنبه شوخی و خنده داشته و اینکه شخصیت اصلی چندان پایبند قانون‌های فضایی عمل نمیکنه. حالا از این موضوع بگذریم میرسیم سر اصل داستان. داستان کلی فیلم منو یاد قسمتهایی از کارتن لیگ عدالت مینداخت که همچین اتفاقات بین سیاره ای توش رخ میداد و از این نظر اتفاقات فیلنامه کمی برام آشنا بود و به نظر من داستان با اینکه در بعضی از قسمتها مخاطب رو دست کم میگرفت و اتفاق‌های مسخره برای پیشبرد داستان میوفتاد ولی نسبتا خوب بود و بیشتر هم روی شخصیت منفی داستان کار شده بود تا روی شخصیت مثبت آن شخصیتی باهوش، مقتدر و قوی. ولی ئدر نقطه مقابل آن به نظرم شخصیت مثبت داستان بیش از اندازه فکاهی از کار در اومده بودن و آخر سر هم به شکل طنز گونه ای دوباره به زندگی برگشت و اون اقتدار یه فرمانده یه کشتی فضایی رو نداشت. جلوه های ویژه هم خوب بود ولی نمیشه نکته مثبتی براش درنظر گرفت چون الان دیگه اکثر فیلمها بهترین جلوه های ویژه رو دارن و نقطه قوتشون فقط فیلمنامه و بازی بازیگراشون هستش که از این نظر فیلم پیشگامان فضایی فیلم خوبی در ژانر فیلمهای فضایی بودش و فیلمی بود که بیننده رو سرگرم میکرد ولی در بعضی جاها شعور بیننده رو دست کم میگرفت.
	فرشاد بخشی (F-Gladiator)
	دومین قسمت از سری جدید پیشتازان فضا اثری جالب توجه است، چرا که توانسته از آن فضای عجیب و بعضاً احمقانه مجموعه‌های قبلی فاصله بگیرد و بیشتر به واقعیت نزدیک شود. دیگر دوران کمیک‌های احمقانه و مجموعه‌های مضحک گذشته است و سازندگان نیز به این امر واقف هستند، آثار کریستوفر نولان را می‌توان نمونه بارز این مسئله دانست. آبرامز نیز با هوشمندی در برابر این موج واقع‌گرایانه که نولان سردمدار آن بود مقاومت نکرد و خود را به دست آن سپرد. در "پیشتازان فضا: به سوی تاریکی" ما شاهد وجه تاریک مجموعه هستیم، وجهی که آبرامز سعی کرده تا آن را با کمی شوخ‌طبعی ظریف تلطیف سازد. طبق معمول اکثر مجموعه‌های این چنینی داستان از یک خصومت نسبتاً شخصی آغاز می‌شود، خصومتی که در نهایت دامنگیر تمام کهکشان می‌شود. در این قسمت کاپیتان کرک لحظه به لحظه بلوغ بیشتری پیدا می‌کند و تا پایان فیلم ما شاهد رفتار مناسب‌تر و بالغ‌تری از وی هستیم، بنابراین بعید نیست که جنبه طنز مجموعه که قسمت عمده آن بر دوش کاراکتر کرک بود کمتر شود. در این قسمت ما شاهد داستان منسجم‌تری نسبت به قسمت‌های قبل هستیم، ولی همه این‌ها در زیر شلوغی و در هم‌ریختگی فضا مدفون شده‌اند. ساختار سکانس‌ها به قدری درهم و شلوغ است که به سختی می‌توان مفهوم دیالوگ‌ها را دریافت کرد. بازی "بندیکت کامبرباچ" یکی از نکات مثبت فیلم است، وی توانسته کاملاً از فضای نسبتاً کمیک سریال "شرلوک" فاصله بگیرد و با جدیت فوق‌العاده در چهره و بازی‌اش، کاراکتر خان را به یکی از خاطره‌انگیزترین بدمن‌های مجموعه تبدیل کند. در کل جلوه‌های ویژه فیلم بسیار خوب و جذاب است و داستان نیز با فکرتر کار شده است، اما شلوغی سکانس‌ها باعث سردرگمی بیننده و جا ماندن او از عمق اثر می‌شود. من با فضای تاریک فیلم ارتباط خوبی برقرار کردم و از گریزهای طنزگونه دیالوگ‌ها نیز لذت بردم. به نظر من "پیشتازان فضا: به سوی تاریکی" اثر قابل قبولی است.
	علی بیات (Don Corleone)
	پیشتازان فضا یا همون استار ترک یک فیلم پر خاطره برای آمریکایی هاست که با داستان ها و سریال هاش 60 سالی هست که همراه هستند ولی تم فیلم کاملا مورد پسند جوون ها و نوجوون ها است و اصلا یک فیلم بزرگسالانه نیست. جلوه های ویژه خوب فیلم تونسته بود خیلی از عیب های فیلم مثل بازی یخ بازیگر ها را بپوشونه. از طرفی باید قبول کرد که پیشتازان فضا به سوی تاریکی از فیلم قبلی به شدت بهتر و خوش ساخت تر بود و حداقل از فیلمنامه بهتری برخوردار بود. ولی در کل جوون لاابالی که می ره و جنگ بین زمینی ها و فضایی ها را به نفع زمینی ها می کنه و شعار هار زیاد فرمانده که در تمام اینگونه فیلم ها وجود دارد به شدت در این فیلم نیز بود و هرگز فیلم نکته جدیدی را به مخاطب نمی داد.
	سام محسنى (Death Magnetic)
	قسمت دوم پیشتازان فضا ساخته ی "جی.جی آبرامز" از نسخه ی اول ضعیف تر و کلیشه ای تر است . داستان فیلم در نیمه ی اول قوی به نظر می رسد اما وقتی وارد نیمه ی دوم فیلم می شویم، کلیشه ها آغاز می شوند و مخاطب از داستان به کلی ناامید می شود. هر چند باید به این مسئله اشاره داشت فیلم از دید فنی و تکنیکی حرف اول را می زند و اگر قادر به تماشای فیلم در حالت سه بعدی هستید، به هیچ وجه این تجربه را از دست ندهید . برخی کاراکتر ها مانند "اوهارا" به شدت خطی هستند و گاهی در فیلم اضافی به نظر می آیند و بود و نبودشان دز فیلم فرقی نمی کند با وجود این که این شخصیت در سری "پیشتازان فضا" نقش مهمی دارد.در ابتدا به نظر می رسید شخصیت "کان" با نقش آفرینی Benedict Cumberbatch ،جالب باشد و به نظرم این شخصیت به خودی خود شخصیتی قوی و جالب دارد اما در انتهای فیلم، این شخصیت نیز خیلی زود فراموش می شود و کارگردان می توانست خیلی بهتر از این شخصیت استفاده کند. در انتها باید گفت که "پیشتازان فضا : به سوی تاریکی" بدون در نظر گرفتن اشکالات فیلم نامه ، فیلم خوبی است و می تواند مخاطب را به مدت دو ساعت سرگرم نگه دارد.
	علی معصومی (Ali)
	داستان گویی به معنای واقعی آن در سینمای امروز گاه برای بیننده رویایی دست نایافتنی است. فیلم هایی با بودجه های نجومی با کمترین کیفیت و عمق بلحاظ داستانی به روی پرده سینما می رود و این سوال را در ذهن متبادر می کند که چطور سرمایه ها متعادل هزینه نشده و به تناسب توزیع نشده اند؟ قسمت جدید پیشتازان فضا رویکردی صحیح در داستان پردازی و حفظ تعادل میان اجزای فیلم سازی دارد. به همان میزان که به جلوه های بصری توجه شده بتناسب داستان نیز مورد نظر قرار گرفته. البته این نکته بدان معنا نیست که فیلمنامه فاقد مشکل است اما به جرئت می توان گفت که داستانی قابل توجه در پشت آن نهفته است. هر چند المان های داستانی آنچنان که باید منحصر به فرد نیستند اما چینش آیتم ها در آن نشان از شناخت فضای سرگرمی و داستان پردازی دارد. جی. جی. آبرامز با فیلمی پرهزینه توانسته کارنامه کوتاه فیلمسازی خود را درخشان تر از پیش کند. البته به عقیده بنده بیشترین سهم در این جایگاه را شخصیت سازی و بازی کاراکتر "کان" بر عهده دارد. شخصیت "کان" بی شک نقطه قوت فیلم اخیر است حتی اگر ایراداتی به کاراکتر سازی آن وارد باشد اما بازی بندیکت کامبربچ جزو بهترین اجراهای سال جاری است. شخصیت او که پیوند سختی با کاراکتر شرلوک هلمز خورده در فیلم اخیر توانسته با فاصله گرفتن از ذهنیات اولیه بیننده کاراکتر جدیدی را به باور برساند که در نوع خود کاری بس دشوار است. از دیگر نقاط قوت فیلم می توان به موسیقی آن اشاره کرد که با فضای فیلم هارمونی مناسبی دارد. از دیگر جهت پرداخت کمتر به شخصیت پردازی، زمینه سازی، ورود به خلوت کاراکتر ها از نقاط ضعف قابل تأمل پیشتازان فضا ست. سینمای امروز محتاج ساخت فیلم های داستان گویی است که سرگرمی محور باشد، بر ذهن تماشاگر تأثیر گذارد، حرفی برای گفتن داشته و با هر دو قشر تماشاگر و منتقد ارتباط برقرار کند.
	جدول ارزشگذارى
	سهیل امیدوار فرشاد بخشی علی بیات سام محسنی علی معصومی ستاره نهایی نمره نهایی (از 10) 5.4
	© 2013 by CinemaCenter. All rights reserved

[تبلیغات سینماسنتر]

دوربین مداربسته , نظارت تصویری , حفاظت پیرامونی , اعلام و اطفاء حریق , شبکه و زیرساخت ,  دیتاسنتر , یو پی اس , برق بدون وقفه , هوشمند سازی ساختمان , دوربین مدار بسته

[jo123]

هر چند که اولین قسمت از این مجموعه است که من دیدم.ولیکن بر خلاف سابقه این عنوان هیچ گونه عمقی در داستان و شخصیت پردازی دیده نمی شود.بر خلاف تصورم از چنین فیلمی جلوه های ویژه قابل اعتنایی نیز در فیلم دیده نمی شود.ضمن اینکه بد من فیلم کمی واسه این کارایی که تو فیلم انجام می داد ضعیف به نظر می رسید.