معرفی فیلم "برف روی کاجها" (جشنواره سی ام فیلم فجر)

[FFKIA]

نام فیلم: برف روی کاجها

کارگردان: پیمان معادی
فیلم نامه: پیمان معادی
مدیر فیلم برداری: محمود کلاری
تدوین: سپیده عبدالوهاب
صدابردار و صدا گذار: ایرج شهرزادی
طراح گریم: مهرداد میرکیانی
طراح لباس و صحنه: غزاله معتمد
موسیقی: کارن همایونفر
تهیه کننده: جمال ساداتیان

بازیگران:

مهناز افشار
حسین پاکدل
ویشکا آسایش
صابر ابر
حسن معجونی

سالن نمایش: سینما استقلال
ساعت نمایش: 16.00

پیمان معادی در اولین تجربه کارگردانی خود تلاش دارد که فضاهای سرد ارتباط بین یک زوج بپردازد. هرچند که بخش عمده ای از فیلم به کشمکشهای ناپیدای این زوج در راستای همراه کردن زندگی با خود میگذرد، اما از لابه لای صحبتهای شخصیتها میتوان به مشکلات عمیقی که زندگی رویا و علی را دچار چالش کرده پی برد. شخصیت پردازی داستان دقیقا از جائی شروع میشود که واقعه اصلی فیلم اتفاق اقتاده است. بنابر این بیننده باید به کاوش در لابه لای پرونده های بایگانی شده افراد فیلم بپردازد و این مکاشفه تا به پایان برای هیچ کس پاسخ مشخصی ندارد.

آنچه معادی در "برف روی کاجها" قصد بیان کردن آن را دارد قضاوت کردن درباره دلایل و یا چگونگی خیانت مرد داستان نسبت به همسرش نیست، به نظر میرسد که معادی قصد دارد تا دلایل کافی برای دادن حق به زن داستان در برابر همسرش ایجاد کند و در فیلم دقیقا به این نکته میرسیم که رویا در حالی که هنوز از علی به طور رسمی جدا نشده اما در برابر او نسبت به مرد دیگری ابراز علاقه میکند و به نظر من این بزرگترین دستاورد داستان است و شاید یک نوع ساختار شکنی.
دیگر شخصیتها همه افرادی هستند که به دلیل ارتباط نزدیک یا ترس از عاقبت کار تلاش در مخفی کردن اصل واقعه تا قبل از فهمیدن رویا دارند و همین مسئله رویا را در یک سوی ماجرا و بقیه شخصیتها را در سوی دیگر قرار میدهد.

معادی برای نشان دادن بهتر سردی حاکم بر روابط بین شخصیتها و همچنین عمق دادن به تصاویر از رنگ بندی سیاه سفید استفاده میکند. فیلم برداری فنی و قابل تحسین محمود کلاری در انتقال پیام فیلم به بیننده نقش بزرگی ایفا کرده است. خصوصا در فضاهای بیرونی داستان و بل اخص فضای برفی پایان ماجرا. فیلم برداری سیاه و سفید توانسته نوعی ارتباط ناپیدا بین درونمایه شخصیتها و نمای ظاهری فیلم ایجاد کند که قابل تحسین است.

بازی بازیگران فیلم کاملا در راستای آن چیزی است که معادی قصد داشته باشد. چیز اضافه ای در این میان به چشم نمیخورد. بازی مهناز افشار در نقش رویا بسیار خوب است، اما معتقدم که با توجه به این که او نقش زنی 40 ساله را بازی میکند میبایست از هنرپیشه ای مسن تر در این نقش استفاده میشد. بازی ویشکا آسایش هم آنقدر آنکادر شده است که به سختی میتوان در آن اثری از ذوق بازیگری پیدا کرد. با این که درباره بازی مهناز افشار در این فیلم زیاد شنیده بودم، اما به نظرم این شخصیت کاملا یک بعدی و بدون انعطاف است و این مسئله در شرایطی که کاراکتر در حال تحمل رنج بسیاری بود، منطقی به نظر نمیرسید.

در "برف روی کاجها" با نوعی نگرش فمینیستی توسط معادی روبرو هستیم، نگرشی که اخیرا بیش از آنکه در زنان فیلم ساز دیده شود در مردان دیده میشود. خصوصا امسال که شمار فیلمهائی که به نوعی به مسئله خیانت مردان به همسرانشان میپردازند زیاد شده اند. با این وجود دید معادی را در این فیلم دوست داشتم و البته نوع بیان داستان نیز در این بین تاثیر زیادی داشت و معانی موفق شده بود تا بیننده را مجبور به همذات پنداری با رویا کند.

در پایان باید گفت که "برف روی کاجها" از ساخته های خوب امسال است که احتمالا در کارگردانی، تدوین و طراحی صحنه میتواند از فیلمهای برتر و در فیلم برداری که یکی از شانسهای مسلم سیمرغ خواهد بود. هرچند که فیلم دارای صحنه های اضافه ای نیز هست که با حذف آنها هم زمان فیلم کمتر و مفیدتر خواهد شد و هم به رساندن مفهوم کلی فیلم کمک خواهد کرد.

ارادتمند....فرخ

این گزارش تحت کپی رایت سایت سینماسنتر منتشر شده است لذا هر گونه کپی از این نوشته بدون مجوز نویسنده و سایت سینماسنتر CinemaCenter.ir نقض آشکار قوانین کپی رایت محسوب میگردد.

[تبلیغات سینماسنتر]

دوربین مداربسته , نظارت تصویری , حفاظت پیرامونی , اعلام و اطفاء حریق , شبکه و زیرساخت ,  دیتاسنتر , یو پی اس , برق بدون وقفه , هوشمند سازی ساختمان , دوربین مدار بسته

[Se7en]

خطر لو رفتن داستان

وقتی فیلم با صحنه های برفی تمام شد با خودم فکر کردم چرا الان داره این صحنه ها را نشون میده.اگر قرار باشهما از این برفها سردی رابطه ها را برداشت کنیم این سکانس اول فیلم معنا پیدا میکرد نه آخر فیلم که همه چیز تما شده یا تمام خواهد شد.
ولی وقتی صحبتها پیمان معادی رو شنیدم این سکانس خیلی برام زیبا شد.
اینکه شوهر از زنش میخواد که یک سال گذشته رو فراموش کنه و از اول شروع کنن ولی رویا با اون دیالوگی که با مردای رابطه داره و دلش لرزیده خیلی چیزها را مشخص میکنه.که آیا علی میتونه لرزیدن دل زنش رو برای مرد دیگه نادیده بگیره؟در قبال این که زنش یک سال گذشته رو فراموش کنه.به نظرم این اولین سوال فیلمه.
دومین سوال فیلم دیدن مسئله خیانت از یک زاویه دیگه است.تا الان خیلی فیلم در این مورد ساخته شده.ولی سوال این فیلم اینه که اگر شما شاهد یک خیانت از طرف یکی از نزدیکانتون باشید چه واکنشی نشون میدید.آیا به طرف مقابل میگید که بهش خیانت شده یا نه؟

بازی مهناز افشار خوبه ولی خیلی باورپذیر نیست و حس و حال یک زنی که شوهرش بهش خیانت کرده خوب نمایش نمیده.بایک سکانس ضربه زدن به پیانو به صورت دیوانه وار!!!و یا لحظه اول شنیدن خیانت شوهرش عکی العمل بهتری رو انتظار داشتم
البته شاید این ایزاد به کارگردان و فیلمنامه برگرده

[Ali]

برف روی کاج ها اولین ساخته بازیگر موفق سبک اصغر فرهادی ست. داستان روزمرگی های زنی که شوهرش را در کنارش نمی بیند.

ابتدایی ترین نکته ای که در مورد این فیلم وجود دارد، سیاه و سفید بودن آن است. اگر بخواهم از علاقه ی خودم به فیلم های این چنینی بگذرم، این نکته مورد اهمیت است که چرا فیلم برف روی کاج ها سیاه و سفید است؟ و چرا کارگردان فیلم را بدین شکل ساخته است؟ چه دلیلی برای چنین فرمتی وجود دارد؟
بنده در مدت دیدن فیلم و پس از آن به هیچ نتیجه ای منطقی برای استفاده از سیاه و سفید بجای رنگی نرسیدم و سیاه و سفید ساخته شدن فیلم را یک جور ادا حس کردم تا فرمتی مفهومی. نکته دیگری که در این مورد وجود دارد، تلفیق رنگ های سفید و سیاه است یعنی فیلم با آنکه از محتوایی خاکستری برخوردار است اما دکوپاژ و نورهای صحنه یا تیره است و یا روشن و کمتر شاهد رنگ های میانی هستیم.

آزاردهنده ترین ایراد فیلم در صدابرداری و صداگذاری افتضاح است. بینندگان بسیار شنونده دیالوگ هایی خواهند بود که به رقم سکوت موجود در محیط کاملا نامفهوم هستند. این ایراد از ابتدا تا انتهای فیلم کاملا مشخص است و لطمات زیادی به کار وارد کرده.

بحث بعدی در مورد تدوین بد و کات های اشتباه است، بریدن های آماتوری، قطع و وصل های ناموزون و پلان های بی ربط از نکات مورد توجه تدوین فیلم است.
علاوه بر این فیلم دارای شات های بی معنی و اضافی فراوانی است. هر چند کارگردان سعی بر نشان دادن روزمرگی های رؤیا دارد اما این روتین ها به شکلی بد و آماتوری انتخاب شده و بدون اغراق می توان گفت که 20 دقیقه فیلم کاملا اضافی و فاقد هرگونه حس، معنا و اطلاعاتی است.

بازی های فیلم هم به غیر از کاراکتر رؤیا کاملا معمولی و در برخی اوقات بد است که این به فیلمنامه باز می گردد و گسترش کمی که در آن است. به طور کلی کاراکترهای شوهر (علی)، دوست دختر (نسیم) بدون شناسنامه و بی پایه است و دندانپزشک و مریم هم شوخی بیش نیست.

اما بدترین مورد فنی به فیلم برداری بی منطق و بدون دلیل فیلم ارتباط دارد. یک بحث کلی که بیماری امروز سینمای ایران است، استفاده نادرست از دوربین روی دست در شرایطی بی ربط است. از فیلم های فرهادی گرفته که در صورت داشتن دوربین ثابت کارهایی قوی تر می شد تا فیلم هایی مثل بدرود بغداد و البته فیلم اخیر که جزو بدترین نمونه های آن است. برای توضیح این مبحث ضروری است که دوستان بدانند که فضای فیلم معادی کاملا آرام، ساکن، فاقد هرگونه تعلیق و استرس و بر اساس زندگی زنی هنرمند است. زمانی شما قصد به نمایش کشیدن بیوگرافی شخصی مافیایی مثل فیلم کارلوس را دارید، فضایی پر از اضطراب، اکشن، تعقیب و گریز، در این مختصات استفاده از دوربین روی دست مضطرب و متحرک کاملا قابل توجیح است اما نه برای فضایی مانند فیلم معادی که بدترین انتخاب برای آن دوربین روی دست این چنینی است.
اما منطق فیلم هم دچار ایرادات فراوانی است، راکشن های ملو و مزحک رؤیا در تقابل با خیانت همسرش مخاطب را کاملا دچار ابهام می کند. رابطه ی جدید رؤیا با نریمان هم کاملا بی منطق است یعنی اصلا معلوم نیست که دلیل رؤیا که اصولی دارد در برقراری و پیش رفتن در این رابطه چیست! زیرا رابطه اصلا انتقام به نظر نمی رسد، لج و لجبازی هم نیست، حتی پر کردن جای خالی همسر دکترش با یک جوان یک لا قبایی که کارش دید زدن است هم به نظر نمی رسد، پس این رابطه از کجا می آید!؟

فیلم دارای گاف های فراوانی هم هست که از مهمترین اش که بارها تکرار می شود، تلویزیونی است که برفک نشان می دهد، در پلانی می بینیم که رؤیا به خرید فیلم علاقه دارد و اگر بخواهیم این پلان را به تکرارهایی که از تلویزیون برفکی می بینیم اتصال دهیم، نتیجه ای طنز حاصل خواهد شد.

از نکات مثبت فیلم می توان به بازی قابل قبول مهناز افشار علی رقم تمام چارچوب های محدود بازیگری اش اشاره کرد. نکته ی دیگر این است که فیلم هر قدر به پایان نزدیک می شود و به طور مشخص یک سوم پایانی کار خوب از آب درآمده، رابطه ی رؤیا و نریمان هر قدر گسترده تر می شود، ملموس تر و واقعی تر می شود و در این لحظات سکانس های طلایی هم وجود دارد از جمله زمانی که گفتگوهای حضوری این دو به تصویر کشیده می شود.

در نهایت می توان گفت که فیلم بیشترین لطمه خود را از فیلمنامه ی کم مایه اش می خورد. شما فقط تصور کنید که شوهری زن خود را با خیانت ترک کرده، زنی که دارای اصول و فردی هنرمند و سالم است. چه حسی برای چنین پرسوناژی قابل تصور است؟ یکی از نکاتی که می توانست کاراکتر رؤیا را قوی تر کند به تصویر کشیدن لحظات تنهایی اوست که فقدان آن کاملا ملموس است.

در پایان می توان گفت که برف روی کاج ها به رقم تمام نکات مثبت لطمات فراوانی از فیلمنامه و کارگردانی خورده و نمونه ای بین ضعیف و متوسط به نظر می رسد که شاید برای کار اول قابل قبول به نظر رسد اما پیمان معادی باید توجه کند که استفاده از دوربین روی دست و سیاه و سفید کردن تصاویر اساسا نشان از فیلم مدرن ساختن نیست و این کانسپت تکنیک و فرمت هاست که مدرن یا کلاسیک بودن آن ها را نشان می دهد.

این گزارش تحت کپی رایت سایت سینماسنتر منتشر شده است لذا هر گونه کپی از این نوشته بدون مجوز نویسنده و سایت سینماسنتر CinemaCenter.ir نقض آشکار قوانین کپی رایت محسوب میگردد.

[The Original]

راستش اول نمیخواستم این فیلم رو ببینم و به پیشنهاد دوستم دیدمش!
فکر می کردم مثل تمام فیلم های دیگه شخصیت زن ِ فیلم با فهمیدن خیانت شوهرش دیوانه وار جیغ بزنه... بره یه جوری عصبانیتشو سر دختره خالی کنه... یا هر حرکت دیگه ای که تنها دلیلش عصبانیت ِ بیش از حده!
آرامش رویا برام جالب بود... عجیب نبود٫ اصلا عجیب نبود!
اصلا عجیب نبود که یه زن با شنیدن خبر خیانت شوهرش از خشم همه چیز رو نشکنه!
عجیب نبود که در نبودش زندگی عادی اش رو از سر بگیره!
اصلا عجیب نبود که زندگی اش سیاه ِ سیاه نباشه... واقعا وجود دارن آدمایی که محکم اند.. با اطمینان میگم که هستن!

شنیدن دائمی صدای پیانو در طول فیلم خیلی خوب بود. موسیقی کارن همایونفر عالــی بود!
زانیار () و حسن معجونی هم بازی هاشون خوب بود!
اما خیلی خیلی از بازی مهناز افشار و ویشکا آسایش خوشم اومد و به نظرم پاکدل افتضاح بود هــیــچ حـــسی تو حرکات و رفتارش نبود٫ اصلا!

در طول فیلم به نکته های ریزی درباره زندگی روزمره مون اشاره شده بود...!
مثلا همین پیرزنی که صاحب خونشون بود... خانم ِ پیری که همش حواسش به رویا و رفت و آمدهاش هست...
یا مادر رویا که دائما رویا رو سوال جواب می کنه...

+نمیدونم و نمیتونم بگم که مریم از اینکه به دوستش حقیقت رو نگفت کار درستی کرد یا نه٬ ولی وجود مریم برای رویا لازم بود... با اینکه حقیقت رو نگفت ولی دوست خوبی بود..!